Vrganj pripada rodu gljiva naziva Boletus, a radi se o prepoznatljivoj gljivi koja je široko rasprostranjena na zemljinoj sjevernoj polutci u Europi, Aziji i Sjevernoj Americi. U našim je krajevima vrganj iznimno priznat, a hrvatske šume su bogate vrganjima, poglavito u jesen koja obiluje suncem i oborinama kada su vrganji najmesnatiji. Pod pojmom vrganj skrivaju se brojni oblici ove gljive. Klobuk vrganja je smeđe boje koja sazrijevanjem prelazi iz svijetlo smeđe u kestenasto smeđu boju. Stabljika je debela, a meso je bijele boje i čvrste strukture, no sazrijevanjem omekša.

Nije samo okus prednost vrganja već i njihov nutritivni sastav: siromašni su mastima te istovremeno sadrže značajan udio proteina. Štoviše, teško je naći biljnu hranu koja se može na tako različite načine prirediti, koja ima tako dobar okus, a ujedno ima i tako visoku hranjivu vrijednost kao što to imaju vrganji odnosno gljive općenito. Prednost je vrganja što sadrže ergosterol – molekulu koja se pretvara u vitamin D, što ne može ponuditi niti jedno drugo voće ili povrće. Mogu se pohvaliti i sadržajem minerala, posebice kalija, željeza, cinka, bakra te selena. Udio prehrambenih vlakana je također značajan, posebice pektina, zbog čega vrganji imaju povoljan učinak na peristaltiku crijeva.